Muhtemelen bahar,
tenimde tatlı bir güneş sıcağı,
dalga sesi,
kumda denge arayışı bitmemiş plastik masa sandalye,
çay ve sen..
En masum en günahkâr
en gerçek en hayal rüyam..
Sakın terketme düşlerimi
denizsiz şehrinde kar soğuğu gerçeğinle
yorulmuş durulmuş ömrümü
Karşıyaka vapurundan atılan gevreği yakalamış
martı sevincine bulayan adam..
Kayıt Tarihi : 4.1.2016 14:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!