karanlığa razıyken dört duvarıma daldın sen hayat
üzülmek yok zemheri mevsimli yüreğim
ağlamak yok eyyy nemli gözlerim
ruhumu ürperten
çıldırtan korkunun gereği yokk
üstüme çöküyor bu kocaman şehir
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta