Terkediyorum Seni Hayat

karanlığa razıyken dört duvarıma daldın sen hayat
üzülmek yok zemheri mevsimli yüreğim
ağlamak yok eyyy nemli gözlerim
ruhumu ürperten
çıldırtan korkunun gereği yokk

üstüme çöküyor bu kocaman şehir
ruh erozyonunda bayatlamış ömrüm
duramadım fırtınanda
bir zelzele ki yüreğimde
toprak altımdan kayıyor
bedenimde kanserleri hoş gördü felek
sevdama kızıl kanları boyadı kader
Ezrayil dört yanımda kol geziyor

yangınında kül kızılı güzün dolu gözlerim
ömrüm istilada
yüreğimde bin deprem
beynimde amansızca artçılar
makbul görmedi bana gülmeyi alın yazım
bir sesin gölgesinde mutluluklar aradım
kıyam türküleri çalındı son durağımda
uz dilimi ketum giryanlar sardı
onuru takamadım saçlarına hayatın

keder dolu kaç yüz aşkın ayazından gül sundun
sardunyaları bitirdin
nilüferleri soldurdun hayınnn
divanesi oldum şerefsizliğinin yaşamın
hasta döşeğimde bile kamçıladın
dizlerime kıran soktun
yüreğime kanser
yüzün gülsün damağında tadı kalsın bee gaddar
ruhum bedenden ayrılıyor
ölüyorum garip garip
terkediyorum seni hayat
terkediyorummm...