Terkediyorum, Al Beni Şiiri - Sefer Katip

Terk ediyorum seni misafirliğim
gidiyorum senden, senden bana kalandan,
yarım kalan baharını,
değişiyorum kışına.

toprağa düşüyorum tohum misali,
yağmur beklerken çürümemek umuduyla
Bi mukabele…
hem seni, hem günü terk ediyorum,
yeni bir güne ölmeye gidiyorum

sessizce dışından, çığlıklarla içinden
zehrini kusarak, acılarını onurla kuşanarak
feryad-ı Figanı cebimde saklayarak,
terk ediyorum seni ve şehrimi.

gitmeyi beklerken
kimse görmedi yeni doğduğumu,
yeni geldim ölmeklerden..

gözlerini dikmiş alacaklıları bu dünyanın,
niyetliler gelmeye peşimden,
bavuluma sığmayan dünyanızı
size bıraktım…

al beni ey sevgili, en sevgili
istersen vur yerden yüksek göğe..
yeter ki al beni yaşadığın yere
beklemekten usandığım bu yerlerden,
al beni mis kokulu evine,
güneşin başkentine…

sensiz gelemem ben olduğun yere,
bilmem ben yolun, yumağın nere,
alışamadım beni emanet ettiklerine,
al beni ey sevgili,
sensiz karanlıkta kalır güneş burda..
al benden al bu kurak kışları…
ne zormuş bu dünyadan olmak ey sevgili..

karanlığın sabahı hep dilimde,
dilimden gönlüme,
el etmedi aydınlığım sensizliğe..
gel etme sevgili, al beni..
yirmilerimin kışı, geleceğimin baharı,
al beni fanisinden dünyanın..