Terkediyorum Şiiri - Mehmet Soysal

Bir veda mektubu bıraktım
İçinde biraz burukluk
Bir o kadarda hüzünü var ayrılığın
Gece vakti ay parlarken gökyüzünde ışıl ışıl
Kendi gölgemi takıp peşime terkediyorum bu Şehri

Ruhları donduran ayaz işlemiyor bedenime
Sokaklarda ki kaldırımlar üşüyor
Benim ise sol yanım ateşler içinde
Cehennem misali canım yanıyor

Bu Şehir ile hiç anlaşamadık 
Hiç sarmadı beni bağrına
Rüzgarları saçlarımı bir kere bile okşamadı
Ama bin kere umutlarımı yıktı

Hep kaybettim kendimi bilmediğim aralarda
Hangi yöne gidersem hep ayrılığa çıktı yolum
Hep Kimsesizliğe,hep yalnızlığa
Gidiyorum artık başım dik 
Gözlerim buğulu ve yanımda bir avuç hüzün

Sığınamıyorum hiçbir yere
Limanını kaybetmiş fırtınaların sürüklediği sandal misali
Ayaklarım yabancı değil bu gidişlere
Kirpiklerim süzülen her damlaya yabancı değil

Kimse görsün istemiyorum boynumun büküklüğünü
Çaresizliğimi kimse bilsin istemiyorum
Sabah doğacak Güneş'i beklemeden
Bir gece vakti kırgınlıklarımı sineme çekip
Kendi gölgemi takıp peşime terkediyorum bu Şehri

Kimse bilmesin nereye gittiğimi
Kaybolmak istiyorum koca Dünya'da
Yıllar önce kaybettiğim kendimi
Başka bi diyarda bulmak istiyorum
Bizler ki Hocam Nasrettin'in torunlarıyız
Ya bulursam kendimi Ya bulursam
Bir umut işte

Bir veda mektubu bıraktım
İçinde biraz burukluk
Bir o kadarda hüzünü var ayrılığın
Gece vakti ay parlarken gökyüzünde ışıl ışıl
Kendi gölgemi takıp peşime terkediyorum bu Şehri
Terkediyorum...