Terkediş Şiiri - Denizhan Arıcı

gözlerim gözlerini yitirdi
yüreğimde bir yer yol aldı bilinmezliğe
deniz mavisini sesler tınısını kaybetti
alışık değilim böylesi sessizliğe

siyaha büründü sokaklar
gece karanlığı getirdi aniden
sokaklar gözlerinden almış rengini
gözlerin gibi
çekip gidiyorum bu şehirden

en mavi denizleri
en güzel şarkıları sana bırakarak
en derin yaraları
en büyük acılarını yanıma alarak
çekip gidiyorum bu şehirden

şimdi çok uzağımdasın
ellerim tutamaz ki ellerini
son nefesimden sessizce geçersin
yarım bıraktığım uykular gibi

artık yolun sonundayım
senle yaşlanmak istemiştim oysa ki
her günün yorgunluğunu yanlızlığımı
paylaşmak istemiştim
kolay mı bu kadar severken ayrılmak
her gece sen diye
yastığa yorgana sarılmak
bu terkedişlere gitmelere alışmak