Ben,Kaderimin kollarına terkedilmiş,
Ben,yalnızlık çamuruyla yoğrulmuş,
Sevgisiz bir dünyanın çocuğuyum.
Umutlarım,kırık dallarda asılı kalmış
Uykusuz gecelerin puslu sabahları gibi
Neden yeşerirken solar ümitler? ...
Hayatım; kırılmaz diyerek tutunduğum dal,
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta