Terkedilmişler Şiiri - Mehmet Çiftci

Güneşin doğuşu gündüz mü sana,
Gündüzleri gece yaşayanlar var.
Bakma koca kentin canlılığına,
İçinde çok dert taşıyanlar var.

İsmini unutmuş kim olduğunu,
Bilemiyor sararıp solduğunu,
Ne hayatı bilir ne öldüğünü,
Dünyayı üç talak boşayanlar var.

Arı dahi bal almaz çiçeğinden,
Evi mi var su aksın saçağından,
Duman değil dert tüter ocağından,
Kirden vücudunu kaşıyanlar var.

Sahipsiz o kim arayıp kim sorar,
Gece keskin bıçak barınak arar,
Yumağına her gün başka dert sarar,
Soğuktan temmuzda üşüyenler var.

Ne pembe ne beyaz her rengi siyah,
Zifiri karanlık onlara sabah,
Çıkardığı sesler inilti ve ah
Hayatı kabirde yaşayanlar var.