Terkedilmiş Taşra Şiiri - Tolga Erdoğan

İyi çocuklar olmaya çalışırdık hep
Taş bile atamazdık bir başkasının camına
Nasıl oluyordu da kıyabiliyordu insan
Bir başkasının canına

Bir kelebeğin ömrüne inat
Hiç durmadan koşmak isterdim
Yirmi yıl üstünde yürüdüğüm bu taşlardan
Ne kadar terk etmek istesem de
Çıkılmıyor bu taşradan..

Varoş sokaklara bir grilik yağıyor gökyüzünden
Kararıyor bütün insanlar
Nereye saklandınız beyaz bulutlar
Kaybolmuş bu kentte bütün umutlar..

TOLGA ERDOĞAN (AĞUSTOS)