Terkedilmiş Kader Şiiri - Abdullah Bükey

Önümde aşılmaz, arkası karanlık bir duvar,
Kalbimde hala acı, kin ve nefret var.
Haykırsam feryadımı, bir tek ölüler duyar,
Divane yaşarken gönlüm, ölüden ne farkım var..

Ümidim yok ne bugünden nede yarından,
Senden arda kalan, bir iki söz bir parça yalan...
Suçum imkansızı değil, yanlışı sevmekmiş meğer,
Değmezmiş uğruna akıttığım yaş, değmezmiş sana meğer.

Bekliyorum şimdi sessizce, karanlığın çökmesini,
Ecelin yağmur gibi glip, gökten inmesini,
Kaderin aciz ruhumu, mezara gömmesini,
Bekliyorum bir an önce ölümün gelmesini.

Nefsin kucağına düştüğüm an edildi gönlüm talan,
Son vapur kalkarken limandan, bir katre yaş senden kalan,
Yalnız kaldığım zaman anladımki aşk yalan sevgi yalan,
Helede terk ettiyse seni ölümüne sevdiğn insan...

Derdime acele çare lazım, yada ecele kefen,
Hazan yaşatıyor gönlüme, kaderi anlıma yazan,
Hani olur ya bazen, zanna düşer ya çeken,
O zaman tecelli eder hak hesap sorar senden.