Tenim,
artık boş bir ev.
Yaşadığım sevdalar, eritti yüreğimi.
Giydiğim her sefer ateşten gömleği,
mecali yetmedi,
kapatamadan kapıyı, son nefesini verdi.
Üşüyorsun.
Kapı aralık bak,
bekleme gir içeri.
Terkedilmiş bu evde,
sen ısınırsın belki.
Kayıt Tarihi : 24.5.2007 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!