Terkedilmek! .. Şiiri - İsa Yılmaz

ağlamaklı tüm hislerim
ve sözlerim zehir gibi içime akmakta
bu nasıl güneş ki zamansız batmakta
ey hayat
bu kadar acımasız olmak zorunda mısın
bir boşluğa dökülen su damlası mıyım
ne sanıyorsunuz beni, sabır taşı mı
yoksa dilek taşı mı her arzuya cevap veren
ne zaman anlayacaksınız, ben de insanım
etten ve kemiktenim, bir de kalbim var benim
bakın ben de ağlayabiliyorum hala
acı çeken birini gördüğümde sızlayan bir vicdanım var
benim yarım kalmış gece düşlerim var amma
kabus görmediğimi mi sanırsınız
kaç zamandır boğuşmaktayım asi ruhlarla
alevlerden geçip denizlere vardığım
denizlerden batım Atlantislere ulaştığım
savaşlarım var benim kanlı-bıçaklı
mutluluklarım var benim alacakaranlıklı
kelimelerim var benim her biri bir tılsım misali
dokunduğu yeri yakan gözlerim var benim
ruhumun derinlerinde kaynayan bir aşkım var benim
vefasızlığa isyan eden, acıyan bir canım var benim
tamam kabul ediyorum, kızmayın yeter
benim aslında hiçbir şeyim yok
koskoca bir hiçim ben
yarı yolda bırakılmış
ölüme terkedilmiş bir aşktan başka
hiçbir şeyim yok benim…