Terkedilen Okulun Destanı Düşündüm Ağladım

On dokuz Haziran gittim eski okuluma
Bahçe kapısından girdim baktım duygulandım
Eski Öğretmenler geldi aklıma ağladım
Parçalanmış gönlümü tutuşturdum ağladım

Taş bina çürür mü yosunlaşmış, o binalar
Ne sıra kalmış ne kara tahta boş sınıflar
Paslanmış kalorifer petekleri bunlar
Toz toprağı sildim ah edip bolca ağladım.

Abidin’in Makamı sarmış örümcek ağı
Kabul’den hiç eser kalmamış nerde yatağı
Kama’yı koymuş kınına yok balta nacağı
Yumrukladım öğretmen odasını ağladım

Sınıflarda asılı tarihin resimleri
Öğrenci bilmiyor bunlar kimin filmleri
Duygulandım duydum güzelim ezan sesleri
Mescidin önüne geldim dinledim ağladım

Bakındım sınıflarda gözlerim öyle daldı
Kırk yıllık eşyalarda hatıralar canlandı
Isparta İmam Hatipte boş bir Ders zili çaldı
Bulunduğum yerden ayrıldım kalktım ağladım

Mezunların her biri bir yere savrulmuş
Sahipsiz gençler okulda istikbali sönmüş
Sıralarda hayatım ne çabuk unutulmuş
Kafamı duvarlara vurdum çöktüm ağladım

Seneler önce buralarda kimler yaşarmış
Okulun içini dışını muhbirler sarmış
Kaderimde buralarda savaşmakta varmış
Kahrımdan kapıları tekmeledim ağladım

Geçmişini anlatsam kelimeler yetişmez
Bu taş binadaki günler hafızamdan gitmez
Okuluma özlemim hiç ebediyen bitmez
Gönlümden yaralıyım bir ah! Çektim ağladım

Sanki okul bana feryad-u figan ediyor
İlim ocağıdır okulun “Gitme kal” diyor
Hayatın bin türlü çilesi seni bekliyor
Bahçeye çıktım potanın altında ağladım

Yatılı binasında kimler yaşamış ölmüş
Buradaki sevgi-hasret yürekleri delmiş
Gönlümüzdeki mefkûre Mektep bak ne olmuş
Mazi ile hesaplaşmaktan korktum ağladım

Asri Kabristan her tarafı ot kaplamış
Tüm hatıralarım Yan yana boyunca yatmış
İmtihan Dünyası beni nasılda kandırmış
Hocamın kabri yanında durdum ağladım

Başmakçıdan ayrıldım gönlüm içi yaralı
Isparta! Talihim gülmedi bahtım karalı
Çok zoruma gitti dost bildiklerimin hali
Gözyaşımı okul Babına döktüm ağladım

Adam olup geliriz diye gittik okuldan
Seneler ömrümüzü yedi geçmiş buradan
Vakti saati gelen çekip gitmiş buradan
Yetmişle gelip gidenleri andım ağladım

Okulu dört cihette ziyaret edip durdum
Her taşına büyük özlemle bakıp oturdum
Mustafa Mesut Efkâr bastı kimi çağırdım
Dertlerimi dağa taşa anlatıp ağladım

25.06.2014 İkitelli –İstanbul