Terkeden sengililer Şiiri - Olcay Okutucu

Benim sevgililerim vardı
Ufakta olsa hayallerim
Meryem’le başlayıp hülya ile biten

Kimleri sevmedim ki şu hayatta
Meryem di ilk beni seven
Geceler sabahı bulduğunda

Yurtta kalırdım millet namaza
Ben ise onu düşünürdüm yurdun terasında
İlkti farklıydı sigaraya başlama sebebimdi

Sonraları mehtabı tanıdım şans ya
Doğum günleri aynıydı Meryem’le
Usulca girdi hayatıma ve olaylı cıktı

Bir bakışları vardı etkileyen beni
Geçmişten aldatılmış tek mazi belki de

Ufak tefek bir kızdı Neriman
Özlemin arkadaşıydı bir üst sınıftan
Gülüşü ömre bedeldi

Hatırlıyorum kışın ilk dönemleri
İstanbul’a o senenin ilk kar’ı yağıyordu
Biz oturuyorduk bir apartmanın merdivenlerinde
Soğuktan dizlerim titriyordu

Sonra aslı vardı bir günlük arkadaşlık
Kısa ve öz çok anlamalı ders

Arkadaşımın kardeşi Leyla vardı
İçlerinde en güzel fiziği olan
Ve en çok beni seven ve en büyük pişmanlığım
Çok çektirdim kıza bilemezdim böyle olacağını

Abisi vardı Ahmet aynı sınıfı aynı sıraları paylaştık
Olmadı bir türlü bakamadım Ahmet’in yüzüne
Ayrıldık sonunda pişmanlık olsa da

Ve Emine’yi tanıdım sonraları
Benim için en özeli hayatımı paylaştığım insan
Tüm benliğimi bilen tek kadın
Her şey değerdi uğruna ölüm bile

Son tango hülya çocukla çocuk olunmuyor
Bunu yeni anladım aşkın acemiliğini yaşadık hep
Bugününden sonra kim girebilir hayatıma bilmem

Ben sevmekten bunaldım
Bir o kadar’da bıktım
Yalnızlık her sevdanın sonunda güzel
İşin en tuhaf yanı bir tanesinden bile ayrılamamam
Hepsi bırakıp gittiler teker teker
Sevmemeye yemin ettim
Tıpkı evlenmemeye ettiğim gibi