Terk-i Umut Şiiri - Boğaç Yüzgül

Tek başına doğdu bu sabah ufuklar
ve fukara bir bakış attı yıldızların görünmeyen ışıkları
ve başına buyruk bir karayel kesti sessizlik girdabını
ve kara mizah oldu bütün gülüşlerin ağlayışı…

Kelimelerini tüketti yalnızlık
ve harf harf düşünmek yetti arkasından
ve yakasına yapışıp
ve öylece attı
ve köpük köpük dalgalarla ıslanmış kayalıklar…

Yüzleşmelerle yüzleşmekten
ve sazlıkları ıslatmaktan kaçan ırmaklar gibi korkuyordu
ve imalarla karıştı daimalar
ve tümü birden
ve topu
ve hemen hepsi
ve sarhoş oldu bütün ayrılıklar…

Aşık atıyordu
ve aşık atışmalarıyla sırra kadem basan
ve kırgınlıklarla dolu gün
ve sarmaşık bir edayla kaş çatıyordu gecelerin ayaz zindanları
ve can atıyordu zifirleri karartacak yeni karartılar…

Umutsuzdu artık
ve umutsuz umutsuzlukların umutsuz umutları mutsuzdu
ve mutsuz mutlulukların mimarı oldu mutlu mutsuzluklar…