Ne zaman çıktık şehrinden yıkıldı mabetlerin,
Sokak başında devler,kuytularda pinekedin.
İsmin, dilin değişti, benliğini kaybettin;
Vakt-i zamanda gördüğün metaneti unutma.
İnsanca yaşamanın hesabını yapıyorsan,
Karpuzu bile dilimle alıyorsan,
Maziye bakıp bir ah çekiyorsan,
Sırtımda duran hançerini unutma.
Tank sesleri çınlıyorsa kulağında,
Hala bir anne, ölü çocuğu kucağında,
Hatırladıkça gözyaşların geliyorsa avcuna;
Uğrunda kan döken akıncıyı hatırla.....
Kayıt Tarihi : 7.7.2006 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!