Terk-i Diyar... Şiiri - Zeynep Kayalık B ...

Bulutların göç yürüyüşlerine şâhid oluyorum günlerdir...
Herşey bu kadar hareket hâlindeyken, yerimde saydığım için kendimden utanır oldum.
Şimdiki zamanın tüm kapılarını çarpıp çıkmak istiyorum, alıp başımı gitmek...
Savrulmak; her ne kadar başıboş bir eylem olsa da,
Yön kaybı yaşamak istiyorum hafızamla birlikte...

Ayıp etmek istiyorum giderek;
Varlığımın iğne ucu etmediği,
Kaybımda dağ büyüklüğüne dönüşeceğinden emin olduğum değerimin hiç bilinmeyenli denkleminde,
Büyük eşitsizliğin sol tarafı olan, gönlü küçük insanlarıma...

Bu kadar kendimi yaşamak isterken başkaca şehirlerde,
Tam da bu noktada düğümlenmek de neyin nesi, bilmiyorum...
Ertelemek; tüm zamanlarıma koşullu bir vedâ çizelgesi hazırlıyor,
Ettiğim zararların vaad kırıklığıyla baş edebilmek ne güç! ..
Ve ne kötü, yeni bir güne uyanma nedenlerimin bu kadar yeknesâk oluşu...

Farkındayım;
Çürümeye yüz tutmuş, aydınlığa gözlerini sımsıkı kapamış acizliğimin...
Kalakaldım yine;
Ettiğim onca sitemin boş duvarlara çarpıp, yüzüme yansımasının kekremsi tadıyla...