Terk'i Diyar Şiiri - Mehmet Şahan

Çok gördüm bu âlemde dostuna düşman olan,
Nefsi emrine uyup da sonradan pişman olan…
Anlasak neden varız? Aslolan nedir bize?
Bir nefes sıhhat midir? Dertlere derman olan…
….Zaman geçip gitmesin, sakın ha deme erken,
….Amelin olsun halis, “terk-i diyar” ederken….

Kimler vardı bir zaman, şimdi onlar nerdeler?
Nefse uyup kalkmıyor, gözlerdeki perdeler…
Kimi seçti parayı, kimi de iman dedi,
Bu dünyada tercihen, aldıkları yerdeler…
….Zaman geçip gitmesin, sakın ha deme erken,
….Anlasın bunu nefis, “terk-i diyar” ederken…

Karşılıksız sev onu, alma kulun ahını,
Kul hakkıyla gelenin dinlemiyor vahını…
Özün, sözün bir olsun; kalplere öyle gir ki,
İnsanın kalbi bilsin, insan Kıblegahını…
….Zaman geçip gitmesin, sakın ha deme erken,
….Öğrensin artık herkes, “terk-i diyar” ederken…

Mevla’m der ki insana: “İşit kulum ölüm var,
İman-ı Salih isen sığınacak bölüm var.
Tıkalıysa kulağın, kapanmışsa kalp gözün
Zalim isen dünyada, senin için zulüm var…”
….Zaman geçip gitmesin, sakın ha deme erken,
….Hissetsin onu kafes, “terk-i diyar” ederken…

Gayemiz insan bizim bilelim artık derken,
Hoş gönüller yapalım biz ebede giderken…
Aç kalbini Şahan’ım, izin düşsün derine,
Olmasın kimse gafil, henüz hayat sürerken…
….Zaman geçip gitmesin, sakın ha deme erken,
….Ansın seni bir nefes, “terk-i diyar” ederken…