Terk-i Diyar Şiiri - Uğur Yanık

Mutluluklarımı ceplerimde taşıyorum,
Oysa hüzünlerim sırtımda bir dağ gibi ne tuhaf.
Süzülüşlerini görüyorum umutlarımın bensizliğin arka caddelerinden,
Ve bir terk-i diyar emaresi yükleniyor şah damarıma.
Bu şehirde bir bensizlik beliriyor; Adamlığım Tehlikede!

Kırmızı bir isyan kalabalığı gözlerimin uzantısında belli belirsiz.
Güneşin bana hiç bir faydası yok ne tuhaf.
Serzenişlerini görüyorum günahlarımın tarafıma haziran gecelerinden,
Bir yitiriliş senaryosu daha ekleniyor figüranlıklarıma.
Nefeslerim havlu atıyor hayata; Adamlığım Tehlikede!

Susuzluğum bana muhtaç sanki ben ona değil,
Adımlarım kazan kaldırıyor statik bedenime ne tuhaf.
Kayboluşlarını görüyorum küçük mavi gülüşümün bu günlerin ertelerinden,
Mesnetsiz bir amaç pehdahlanıyor müsaitsizliklerime.
Ve düşüyorum yüzümün korkuluklarından; Adamlığım Tehlikede!

Gitmelerin döngüsünde dönüşlere yasaklı bir labirent hiçliğim.
Çıkmaz sokaklarım uçurumlara bağlanıyor ne tuhaf.
Birikimlerini görüyorum kahroluşlarımın bulutların ötelerinden,
Tutarsız bir rüya sahneleniyor uykusuzluklarımda.
Sırtım yarınlarıma dönük; Adamlığım Tehlikede!

30.05.2010