Terk-i diyar Şiiri - Arzu Öztürk 2

Durulurmu bu şehrin amansız, dar sokaklarında
durulurmu gönlümün küfe dönmüş yanlarında
ne bir tren sesi istasyonda, ne bir vapur ıslığı limanlarda
ne bir gelen var havaalanına, ne uğrayan terminallere
yani anlaşılan artık duraklara kimse uğramıyor
herkes terk etmiş buraları
ne bir gelen var, ne de bekleyeni olup ta gidilen bir yer…

o halde durulur mu bu şehrin zamansız gazabında
içimizi küle çeviren sevdaların tuzak yanlarında
takıntı olur mu tüm kuşkular
geçer mi ayaklarımıza dolanan o zincirin yara izleri
kalbimin ıssız odalarında kimin aşkı, neyin sahibi olur artık …

durulmaz biliyorum
bitmez hayatın cilvesi
çok naza geldi bu hoyrat zaman
usandım bu şımarıklıktan
griye çalmış gönlümün havalanması gerek
o yüzden çıkıyorum şimdi
gideceğim yer ne bir istasyon, ne bir liman, ne havaalanı
ne de bir durak olacak.

bir bekleyenim olmayacak benim

beni beklemeyen zamanın doğduğu yere

hesap sormaya gidiyorum…