Terk-i Cihan Şiiri - Muhammed Fatih Kenger

Nedir şu boğazıma düğümlenen, gecenin nemi mi
Hangi melek dindirir azrailden başka, matemimi
Tek celsede atıverdin kalbinden saf sevgimi
Ölüm temizler ancak aşkınla yanan tenimi.

Yabancı bir elden resmin çizilmiş
Bilinmesin diye de hemencik silinmiş
Daha kırkım çıkmadan dişim çıktığı halde
Nasıl boy gösterirsin sen bir namerde.

Meğerse yanlış zanlar üzerine inşa etmişim seni
Meğerse bunca vakit boşa yakmışım ateşini
Keşke ayılıp da aslını bilseydim
Böyle yaşamaktansa daha doğmadan ölseydim.

Neler söylenir ki şimdi bu ARsız gidişine
Her duyan matem ediyor senin bu işine
Kalemler bile suskun her biri yeminli
Oysa o sevgine gönül kalemim emindi.

Senle yeşillenen gözlerim ağyarla ağlar oldu
Takvimdeki resim yokluğunu sayar oldu
Bomboş defterler gidişinle dolar oldu
Gönlümdeki sensizlik derin bir yar oldu.

''Belki bir gün geri döner'', diye diye
Sayıklar oldum adını, her geçen saniye
Her gece abdest alıp, el açtıkça semaya
Alnım nasır tuttu gide gele secdeye

Artık yârim oldu, duadan doğan umut,
Ne kadar da cezbediyor üstü kapalı tabut
Yaşamak zor, körelmiş bir umutla
Ardımdan sen anıl hayır ve hasenatla

Ne dururum daha ab-ı hayat mı içtim
Kaderimse bu yazgı, ebediyeti seçtim
Beni böyle öldüren yaşattığın felektir
O vakit terk-i yâr, terk-i cihana denktir.

Mfk