Kar tanelerinin birbirini teğet geçtiği bir İstanbul sabahında terk ettim onu.
Oysa koşup sımsıkı boynuma sarılmıştı.
hatta kulağıma çok üşüdüm diye fısıldayıp iyice sokuldu bana.
Daha düne kadar kalbinde yer bulamazken sevgim,
Üşüdükçe hücrelerine kadar hissetti beni.
Tamda o an arkama bile bakmadan uzaklaştım ondan.
Nedeni açıktı.
Mevsimlik işçi gibi görmüştü beni.
Kayıt Tarihi : 12.1.2015 15:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!