Terk Etmez Oldun Şiiri - Rana Yılmaz

Gecenin sana olan sesinden
Duyar mısın ki beni?
Çiçeklerden de güzel kokunu
Rüzgarlar gönderir her gece,düşlerim seni

En güzel şey seni düşlemek
Her sözde, her kelime de yeniden dirilmek.
Hatta nefes almaya seninle başlamak
Büyük şehirdir İstanbul, benim için o şehir sensin.

Celbedecek bir gün bizide bu gökyüzü
İkimizde ayrı yollarda, aynı şarkıları dinledik.
İkimizde ayrı cümleler de aynı hisleri yeniledik
İkimizde aynı gökyüzünde ayrı insanları mutlu ettik
Kendimizi üzerek…

Elmastan da değerli benim için kelimeler
Kelimeler değerli seni anlatıyorsa eğer
İnsan çözülmesi zor bir varlıktır. Susarım
Çünkü bilirimki insan en çok sevdiklerinin yanında susar.

Kalır her şey, acı da dert de derman da
Bazen bir yürek bırakılır haketmeyenlerin uğruna
Ama sevmek bu , ne söz dinler ne af diler
Gider en olmaz , imkansızı sever.

Unutma! Sevmek yüreğin işidir
Yürek bilir ki; eğer ben gerçekten seviyorsam
İmkansız olmalı bu dünya için
Bu dünya için imkansız olan benim ebedi eşim

Şimdi sorarsan eğer ne der bu gönül kuşu
Kalbin hissettiklerini kalem dökemez yazıya
Fakat kalp gönderir akıla, harmanlar yangın harcıyla.
Kaleme gelir sıra , yazar işte tek tek ardı sıra.

Uymaz belki sözlerim, hoş hitap etmez kulağa
Şunu bilmeni isterim ki;
Birisinin yüreğine aitsin…
O halde neden terk etmez oldun düşüncelerimi?