Terk Etmekte Şiiri - Roj Yiğit

Geçmişin son ucu gibi
Irmak yatağını terk etmekte

Gözlerim burkulur, içim titrer
Yanağıma biriken tozlarda uçurumlar açılır

Koşar adımlarla dalarım kalabalıklara
Kalabalıklarda bir telaş, bir heyecan

Vitrinler şatafatlı, görkemli
Kaptırmaca bir sükûnet var havada

Unutabilmek karanlıklara karışmadan
Dişlerimi sıkıyorum kırılırcasına

Aksini söyler gibi iliklerimde bir yağmur
Güller boyun büker alnımdaki yağmurlarda

Ölüp gittiğim rüzgârlarda iki ayrı dua
Biri ilk, biri son

Coğrafik bir yakarış var soluğumda
Yetersiz gelen yoldaşlığım canlanır

Deliliğim tutar
Kırarım hüznün tüm sararmış yapraklarını

Şehre veda eden güneşin son parıltısı
Ufuklarda uçan kuşlara ninniler fısıldar

Yüklemsiz bir tümce olurum
Kara bulutların linçine uğrarken

Payı an(r) arım payda olarak
Gözümde kara bulutlar, ırmak yatağını terk etmekte