Terk etmek…
Daha kötüsü ertelemek!
Terk etmeyi,
Terk etmek!
Terk edemediğimizde,
Boğulup gidiyoruz!
Susuz, susuz!
Yapabilmeyi, bilmeyi?
Çoktandır unuturuz!
Yarın, yaşama ne getirir;
Kim bilebilir?
Bunu defalarca kendine sor önce!
Yaşam eriyip kalır bir tek hece…
Sansınlar bu da bilindik bilmece…
Öyle mi?
El ele nereye gider bu karı koca?
Sorma!
Anladım;
Eminim!
Öyle dönüşsüz bir yola değil…
Titreyip, bazen gölge eder sinsi atmaca!
Ne söyledi filanca?
Kulak asma!
Hiç aldırma!
Şimdi derdine çare bulacak hangi hoca?
Başka ne gerek ki insan sevince?
Belki yarın...
Yaşam, her zaman;
Son nokta değildir...
Günü, sana açılan günün bil!
Bugün?
Bir kere daha düşün!
Olsa da sevince son bir dakika!
Terk etmeyi…
Terk etmemek!
İçimden gelir;
Yıllarca diyemedim!
Ayıplama!
Tatlı bir lokma yiyemedim!
Tek muradım;
Önce gönül dağını istemek!
Gerek;
Emek üstüne emek!
Duydun mu sözlerimi?
Sence?
Nedir terk etmek?
Bundan böyle;
Ötede…
Omuzlayıp yüklendiklerin…
Ömrüne yazdıklarını sil!
Kurtul yükünden…
Aşar güneşin;
Dakika, dakika!
İşte böyle…
Terk etmek!
(12.09.2015 22.00 – Adana)
Arif TatarKayıt Tarihi : 22.10.2016 22:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Müjde! Terk ediyorum… Son günüm, bir günüm olsa da! Kendime yeniden bir dünya kuruyorum… Bir elimde müjde, diğer elimde sevgi! Biliyorum, biliyorum! Sizi çok yoruyorum… Fark ettiniz mi? Sizi bundan böyle çok seviyorum… ______ Arif Tatar
Mesut Özbek
Mesut Özbek
TÜM YORUMLAR (22)