Sana ihtiyacım var, hem de nasıl! ...
Farzmışsın sen meğer doya doya nefes alabilmem için.
Sensiz ben; “anadan üryan İsa gibi” çarmıhtayım,
Canımla cebelleşiyorum, dünyayla helalleşiyorum,
Ha! Daha ölmedim elbet,
Ama, Azrail’in kucağında yaşıyorum…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta