Sana ihtiyacım var, hem de nasıl! ...
Farzmışsın sen meğer doya doya nefes alabilmem için.
Sensiz ben; “anadan üryan İsa gibi” çarmıhtayım,
Canımla cebelleşiyorum, dünyayla helalleşiyorum,
Ha! Daha ölmedim elbet,
Ama, Azrail’in kucağında yaşıyorum…
Sana muhtacım, hem de nasıl! ...
Çok ama çok pişmanım, ölümüne…
Dön, ne olur dön sevdiceğim,
Terk etme bu garibi kaderine! ...
Kayıt Tarihi : 2.1.2012 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!