durmuş beyin gibidir kudurmuş mavi rüzgar bilinçsiz ilerler basit bir deniz anası dalganın doruklarında yosunlar da tutar mı ki acaba verdikleri yeşil sözü hiç ıslanmadan da ayakta durabilir mi ki acaba balık kokan kıyılar karıncalar da yürüyorum sanıyorlar asitli bacaklarıyla aslında yürümüyorlar koşuyorlar sahilde aslında yaşamıyoruz terk ediyoruz baharı susmuş gökyüzü gibidir kapanmış mavi gözler bilinçsiz uyur yalnız kalmış bir insan rüyasının doruklarında doğduğu toprakları terk edenler arkasına bakarlar mı ki acaba yürüdüğü uzun yolun hiç ağlamadan durabilirler mi aldatılanlar insanlar da yaşıyorum sanıyorlar aşkların en güzelini aslında sevişmiyorlar çiftleşiyorlar geceleri aslında yaşamıyoruz terk ediyoruz baharı
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta