Terk Edip Gidemezsin Şiiri - Gülşen Şend ...

Ömrün akşam çağında, gençliğin uzağında
Kalbinde aşk çarparken kanayan bu yaranın
Yamaçların kuytusu, yuvadır tuzağında
Özlerinde tutuşan sihirli aşk meyvenin
Sevdalıksa anası; terk edip gidemezsin...

Ataköy'de sahilde kumsalın kenarında
Bakışlarla saçtığın güneşli doğuşları
Kalbindeki akışla çağlayan pınarında
Aşkın seli tutkuysa yangınlı boğuşları,
Özleyişle sevişi; terk edip gidemezsin...

Kır saçların bıyığın, ok atan kirpiklerin
Gözlerime yaktığın erişmez bakışlarda.
İçindeki yanışla sevgiyse verdiklerin
Aşk Gülleri tutkuyla hep yaban kokuşlarda
Yaban kokan gülleri; terk edip gidemezsin...

Güneş tekrar doğarken tattığın bunca hoşu
Emellerin durağı, susturur tek buseyle
Nice yüksek dağlardan düzlere inen kuşu
Ötüşüne taparken yapışan o ökseyle
Kapattığın kafeste; terk edip gidemezsin...

Okuduğun sayfanın yazısı farklı dilden
Sevgi emek sebatsa acısı tada değer
Yürekteki sızıya kurbandır gül gönülden
Cennetteki yemişin sevgiyse aşksa eğer
Ne sevgiyi ne aşkı; terk edip gidemezsin...

İlk aşk, sevda sınanır parmaklı kafeslerde
Yaşanmayan ne varsa dağlanır birer birer
Yolun sonu istersen; dur karşı nefeslerde
Kalpteki pişmanlığa yetmeyen zamanı ver
Ölmez canı bedende; terk edip gidemezsin...

Şimdi işte bir ruhum, dönmeyen yollarında
İster ağlat ister yak, sönmeyen kutsal nurum
Yanarken aşk gülleri yemyeşil dallarında
Yaban bir aşk kokusu dolaşır yorum yorum
Bu kokuşan NURGÜL’Ü terk edip gidemezsin...

Açan “ Sevgi Çiçeği” sonsuzun sonsuzudur
Sevilmeyi yaşamak; verdiğin mutluluksa! ! !
Yaşadığın bunca şey yaşamın öz tuzudur.
Gülşen der ki mutluluk, hep vermek hep kulluksa
Kulluktaki sevgiyi; terk edip gidemezsin! ...