Terk Edilmiş Aşklar Sokağı Iı

düşüşlerden de düş/tüm ben
ki; hiç düşünmemiştim düşeceğimi düşlerden
henüz öğrenmemişken yürümeyi
yarı uykulu gözlerinden
düşmeyi öğrendim ben...

düş(üş) lerim ölümsüzlüğü anlatırdı bana
terk edilmiş aşklar sokağında...

ki; henüz tarihe geçmemişken
adın
yaraların
ve parçaların
kızıl bir gecede adını sayıklayan bir yıldız olurdum
Halepçe olurdum
Roboski olurdum gözlerinin kehanetine doğru ilerleyen

ki; her susuş bin düş(üş) olurdu
geceye
yıldızlara
ve sana...

benliğini kaybetmiş bir mülteci olurdum
cehennem sıcaklığıyla cennete göç eden
gece uyanırdı
koynunda uyuttuğu
unuttuğu
ve unutulduğu bir sonbahar a y r ı l ı ğ ı n a...

terk edilmiş aşklar sokağında bitmezdi yalnızlık
bir ırmak gibi akardı göz yaşları
unutulmazdı yetim bırakılmış çocuklar
ağlamalar
ve terk edilmiş insanlar...

her kaldırımda unutulmuş bir aşk kokardı
her kaldırım bir öncekinin yalnızlığına mahkum
ve her yalnızlık bir başka düş(üş) ün yorgunuydu kollarında..

oysa ben
senden gelmiştim
senden düşmüştüm
ve sana düşlenmiştim...

ey ölüm!
adın yalnızlığım olur
hüznün mutluluğum
ruhum hayattan ç/alınmış devrik bir cümle olur
anılarım
yaralarım
ve an'larım hüzün tutmuş bir alfabeden kurulur...

terk edilmiş aşklar sokağında
siluetin görünürdü ey sevgili sevgilim
gördüğüm her düşte
ve
düştüğüm her düşüşte...

oysa ben
gözlerinle doğan
aşkınla yaşayan
ruhunla ölen
ve
düşlerinle cennete düşen bir düş(üş) tüm...

(BU CÜMLELER HENÜZ TANIMADIĞIN ELLERİNDE CIGARA VE BEYNINDE DÜNYANIN H/İÇLİĞİNİ TAŞIYAN YAZARA AİT...)