Terk Edilmek Şiiri - Kemal Tekir

Nereye kayboldun sen,
Çekip gittin aniden.
Nereye gittiğini,
Haber bile vermeden.

Kaybolup gitmen beni,
Yaralıyor inan ki.
İnciniyorum inan,
Üzülüyorum her an.

Anlam veremiyorum,
Bu ani ayrılığa.
Geliyor hep aklıma,
Kötü senaryolar da.

Telefonla aradım,
Sana ulaşamadım.
Ya, telefon kapalı,
Ya. bilerek açmadın.

Yaşayamam bu evde,
Hatıran var her yerde.
Kokun sinmiş eşyaya,
Koltuğa, mobilyaya.

Üstüme geliyorlar,
Sanki bütün duvarlar.
Daral geliyor,daral,
Kuramıyorum hayal.

Söyler misin sen neden?
Kaçıp gittin aniden.
Pişman mısın yoksa sen?
Bütün yaşananlardan.

Belki de çıkmazdasın,
Belki de çok yıprandın.
Ben mi bunalttım yoksa,
Söyle seni hayatta.

Ne konuşmuştuk senle,
Sordun mu fikrimi de?
Karar verdin kendince,
Kaçışa çözüm diye.

Nedir ki seni benden?
Uzaklaştıran neden.
Köstek mi oldum sana?
Söylesene hayat ta.

Hayatın amacı ne?
Para mı, başarı mı?
Gününü gün etmek mi?
Amaçsızca gezmek mi?

Bir süre yalnız kalmak,
Kendini toparlamak.
Sorumsuz yaşamak mı?
Hep kendinden kaçmak mı?

Çevremiz de dost yoksa,
Yas mı tutalım yoksa?
Üzülme hiç boş yere,
Sebepsiz terk edenlere.

İlham kaynağım sensin,
Biricik sevgilimsin.
Bu şarkı böyle bitmez,
Seven insan terk etmez..