Terk Şiiri - İrfan Öztürk

oturmuşum alelâde bir sahil kenarına

kendimden mustarip

gözlerimin aklı ufkun arkasında

tarihlerden fi

aylardan nisan

sebepler arıyorum yaşamak için

kumlarla boğuşan dalgalar arasında...

bilmem bu kaçıncı

terkedip gidişin

defalarca ödediğim bir bedel ödüyorum

terkederek yarattığın

içimdeki makberi

nasır tutmuş simsiyah

taşlarla örüyorum...

şimdi o sevgiden sağ kalanlar

isimsiz bir savaşın mağlûpları gibi

yalınayak dolaşıyor

kalbimin korlarında...

ve sonunda...

tükendi gözyaşlarım

bıraktım ağlamayı

unuttum artık ben

bağışlamayı...