Terinos İyi Dost Şiiri - Mehmet Akif Tir ...

Sabahın yağmura merhaba dediği
puslu bir pazar günü
Terinos sahile inmeyi aklına koydu.

Artık onu amfi tiyatroya almıyorlardı.
Büfeci arkadaşları haklıydı.
Kurallar uyulması için vardı.

Frak giymediği için Terinos artık
halktan bir insandı.
Aristokratlıktan ve büfecilikten atıldı.
Artık o ev mahkumuydu.

Ancak sahildeki martılar
onun arkadaşlığını kabul etti.
Terinos da onlara ismiyle hitap etti.

Sahilde bir taşın yanına çöktü.
Az sonra Akşamdan Kalan
geldi yanına kondu.
Terinos ona ekmek verdi.
Onları gören Kanadı Kırık da
pike yaptı, o da nasibini aldı.

Sahilde Dolaşan gelmedi. O;
Bu gün de tek başına sahilde dolaştı.
Dalgalar sahili yaladı.
Deniz;
Dilini içeri çekerken
çorba içen afacan çocuk gibi
hüüp diye ses çıkarttı.
Terinos denize neredeyse
'-afiyet olsun.' diyecekti

Çakıl taşları sessiz,
çakıl taşları
İrili ufaklı dost taşlar
zararsız,
her şeyden haberli ama habersizdiler.
Onlar hiç kalp kırmayı bilmediler.

Knidos’ta olanlardan
Terinos’un yüzüne vurmadılar,
hep aynı ritimle
mahkumların volta atmasına inat,
iki metre mesafede gidip geldiler.

Çorba içer gibi,
dalga dalga kaşık kaşık.
Gece zifiri ve lacivert oldu,
yıldızlar Terinos’a bir plan kurdu.

O gökyüzüne bakarken
biri yerini değiştiriyordu.
Çocuk yıldızlar
bu oyunu çok seviyordu.

Terinos önce inanmadı,
tekrar tekrar oldu.
Bir tesadüf olabilir mi dedi.
Sizce neydi?

Değildi elbette,
Terinos iyi dost,
yıldızların arkadaşıydı o.
'-Bu gece ne hoş.' dedi,
Bir yassı çakıl taşı seçti,
Yere paralel eğildi,denizin
yüzeyine olanca hızıyla savurdu.
Çakıl taşı seke seke lacivert
yakamozlar yaptı,
Terinos artık çok rahattı.
O gün de Fenerbahçe
Beşiktaş'a fark attı.