Terennüm Şiiri - Ayşe Uçar

ah! yâr
bu sokaklar bu şehir yorgun evler
kurşunlanmış duvarlardaki isli deliklere benzer
yalnızlık fışkıran kalabalıkların çoğul adımlarını
kucaklar gün boyu

parçalanan bir bulutun ufalanışı gibidir mutluluk
uzaktan esen rüzgârların kokusunda kalır dostluklar
çöl ağıtlarının kuraklığına düşen bedevilerin
yanık çığlığı gibi ıssızlık çarpar
pencerelere

ah! yâr
güneş kanatlı rüzgarların kucağından koşup
soluksuz bir heyecan ordusuyla iliklerimde
kınalı dağları mor ovaları uçurum eteklerini
arşınlayıp da geldim

serseri bir kuş gibi gökten
yalnız parıldayan yıldızlar gibi düştüm
ışıl ışıl ışıldayan gözlerine

yarım ekmek bir parça peynir
bir dal maydanozumu azık ettim de koştum da geldim
kim bilir bölüşürüz bir nehir yatağında bir ağaç dibinde
yudumlarız aşkımızı bir bardak demli çay gibi
ezelinden beri göbek bağından sana bağlı
gönlümün sefil çığlıklarını duyarsın belki

yüreğine iliştirirsin nazar boncuğu gibi
aşk tomurcuğun olurum açarım som güneşlerde
off ! o bozkır kokulu
çiğdem bağrında

her sabah okşarım
dolunay saçlarını saba melikesi gibi
eser tozarım dört yandan hicranı kondurmam
yaralı bülbül gibi inletmem kalbinin tiryakisiyim
koyma beni çöllerde akrep sokan
ayrılıklarda

al götür beni yâr yârim
gönlünün serin yaylalarına
gözlerinin derin ufkunda unut uyut beni
gümüş zincirlerle bağla yüreğimi
yüreğine

düştüm
ana kucağı gibi sıcak toprağına
çekirdeği bol tohumluk buğday gibi
hercai günlerin eteğine ek beni

hürriyetine koşan bir tutsak misali
sabahın tanyerinde fecr-i kâzib’ın ışığında
yükselen beyazlığına sar sonsuzluğunda
alev alev yak beni yâr yârim

23122023
08:55