Tereddütüm var ne kadar yaşayacağım
Ya tren erken kalkarsa diye
Nefes nefese koştururken
Bir Kızılderilinin mağrur edasıyla dikilip
Beklemedim ruhumu yetişsin diye...
Bedenim yaşlandığı halde
Ruhum çocuk kaldı
Öyle saf, öyle kırılgan, öyle masum...
Bu çağ o çağ değil,
Masumiyet affedilmiyor, tüketiliyor,
Tükeniyor ruhun anlaşılmazlıkta.
Tereddütüm var doğrular nedir
Yanlışlar kime göredir
İyilik istemediğine katlanmak mıdır
Kötülük istediğini yapmak mıdır?
Ölürken de tereddütte olacağım,
Acaba cennet yalnızlık mıdır
Cehennem kendi yanlışlarınla
Mutluluğun mu?
Sevim Atan
26.04.2006
Kayıt Tarihi : 27.4.2006 11:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!