Tercüme Şiiri - Yakup Kaya 2

Meğer ben onunla yalnızlığımı kalabalıklaştırmışım sadece
Bütün şarkılarımı sessiz birer çığlık gibi vurmuşum duvarlara
Eminim yok artık içimde tek bir şey
Ne kin ne öfke ne de sevgi kırıntısı
Dilimde hala şarkılar var ve havada toprak kokusu
Ben yarım bir hayat değilim
Meğer ben onunla bir parça ateşmişim
Küle döndüğümle kalanmışım
Bir uçuk mavi lekeydim belki de
Belki de bir söküktüm
Ne o ne de bir başkası dikemezdi kalbimdeki söküğü
Ben belki de sökükleri parmaklarından belli olandım
Kalem ve ateş ve su tutan parmaklarım
Bir veba gibi dolaşandım sokakları
Bir küfür bir yalan gibi nefes alandım
Meğer ben onunla zamanı kuyulara gömenmişim
Kahr edilendim
Göç edilendim
Çokça yıl ve buluttum
Dağlara gerilen bir küçük buluttum
Ben eskinin en eski ve suyun en katı haliymişim
Bütün sabahlara yakılan bir küçük sözmüşüm
Uzaklara ve daha uzaklara gidilen bir yol ayrımıymışım
Yasağın ve tuzağın tenime işlediği yerlerden gelmiştim
Uzadıkça uzuyordu saçlarım
Ve yüreğimde bir bahar düşü
Şekli şemali hep bir aynaya benzeyen sigaram
Ben bir aynada geçerken uğranılandım
Öyle göz ucuyla bakılan ve umursanmayan bir et yığını
Sesim sessizliğime düşman
Kulağım hiç bir dile tercüme değil. . . .

Dijvar Bargiran