Tercüman Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Duygularıma tercüman olur musun.
Her seferinde kayboluyorlar bu yollarda.
Gerçi duygularım, master yaptı yalnızlıkta.
Ama hep boş kağıt veriyorlar senin sınavında.
Neden, anlamadım...
Gerçi anlamakta istemedim.
Her seferinde,
Anlamak istemediğim şeyi anlamanı bekledim.
Karışıktı düşüncemin rengi.
Çok ağlatmıştım kalemi.
Sayfalar hep feryat ederdi.
Zalim olurdum onların gözünde.
Hep deniz kıyısına çizerdim penceremi.
Ve kuşlar hep penceremde.
Gökyüzünü siyah çizerdim,
Ama mavide değildi doğrusu.
Değişik rüyalar görürdüm.
Bilmezdim neydi tabiri.
Acaba gülünce mutlu oluyor mu insan.
Yok ya...
Ya mutlu taklidi yapıyorlar,
Ya da mutlu olmaya çalışıyorlar.
Biz kendisini göremiyoruz.
Adamlar resmini çiziyorlar.

Duygularıma tercüman olur musun?