Tercih Meselesi Şiiri - Erhan Topkaya

Sabahları artık dolaşmaya yalnız çıkıyorum
Serseri voltalar atıyorum şehrin sensiz ıssız sokaklarında
Artık yalnız ıslık çalıyorum deniz kenarlarında
Bir başıma kahvaltı yapıyorum
bir kuru simit ve ağzımı yakmayan sıcacık bir çayla
Sebebsizce tebessüm ederken buluyorum kendimi
gözlerim uçsuz bucaksız tatsız tutsuz boşluklara
Ellerim sensiz sessiz uzanıyor uzaklara
Kulaklarım tıkanıyor yalanlara dolanlara
Hatırlıyorum seni binilmemiş ve gidilmemiş bir vapurun limanında
Aşk dolu bakıyorsun bana
Gözlerin ağlamaklı oluyor
titriyor dudakların dişlerin birbirine çarpıyor
Düşecek gibi oluyorsun dudaklarım dudaklarına yuva kurunca
Tutuyorum ellerini diz çöküyoruz beraberce aşka
Tüm organlarımız daha hızlı çalışıyor adeta birbiriyle yarışıyor kıyasıya
O anda
bir anda
o andan sonraki her anda
ne mümkün aşka kayıtsız kalmak
ne mümkün bakışlarının uçurumunda ayakta durmak
Düş yüreğim boşluğa düş aşkın sunaklarına
Düştüm aşkın kollarına
oysa fakirdim ben aşka yeni yetme bir çocuktum aşkın gizemli yollarında
Öylece sevdim sende sevdin biliyordum hiç bir şeye beni tercih etmezdin
Edermiydin ki
Seçermiydin benimle birlikte sunulan herhangi birşeyden herhangi bir şeyi
Oysa seçmelidir dimi insan en iyi
en iyi neydi peki mutlu edebilirmiydiki benim dışımda herhangi birşey seni
Yada mutsuz bir şekilde mi bırakıp gitmek zorunda kalırdın beni
Doğru bu işler zor işler
Herkes herşeyi seçebilir
Hayat insanın hayatı
Nasıl yaşamaksa tercih meselesi