Ağladığın o sokaklar;
Tanıklık ederken çaresiz kaldığın zamanlara,
Zamanın için de kavrulan şehirler,
Şehirlerin için de ise ölümle yüzleştirilen hayatlar var...
Ben ve ya sen yani ikimizi bir yapan biz,
Irak halkı kadar çaresiz bırakılmadık mesela...
Belarus`lu ebeveynler kadar umutsuz da bırakılmadık biz...
Biz ki umudu suni çaresizliğe tercih etmiş;
İki ayrı insandan başka hiç birşey değiliz...
25.12.2007
22:10
sl.
Kayıt Tarihi : 26.12.2007 19:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
şiirlerım noter tastiklidir!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!