Konuş susma terbiye et ruhumu sesinde anne ninnisi huzuru var dilinden dôkülen her tını mest ediyor kulaklarımı, yorulmak bilmeyen gezgin oluyor umutlarım yollara düşüyor aşmak için sana gelen çetin yolları, gül gülüşünde fırtınalarım diniyor pamuklara sarıyorum dertlerimi, rıskıma kefil olan yaradana sığınıyor çelimsiz kalbim, serçe oluyor yağmurlara aldırmadan yuvasını terk ediyor kanat çırpıyor rızkına doğru.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta