Terbiye Şiiri - Tayyar Yıldırım

Yıllar geçti yoksun, ararım seni,
Habersizce, çekip gittin terbiye.
Sönmüyor bu yangın, harlandı yine
Can evimi yakıp, gittin terbiye.

Sen yoksan balımız acıdır acı,
Onulmaz dertlerin sendin ilacı.
Farkında olmadan incir ağacı
Ocağıma, dikip gittin terbiye

Yokluğun çökertti, temelimizi.
Kirlettin tertemiz amelimizi.
Düşmana anlattın emelimizi
Boynumuzu, büküp gittin terbiye.

Bedenimiz sensiz, anlamsız ceset.
Sen varken nefsimiz etmezdi haset.
Üstümüze yağdı, ağır necaset
İğrenerek, bakıp gittin terbiye.

Yok, kolum kanadım kırdığın yerde,
Gül değil dert bitti vurduğun yerde.
Şimdi rahat mısın durduğun yerde?
Şarktan garba, akıp gittin terbiye.

Seninle yaşandı binlerce asır.
Sen gittin ya arttı, çoğaldı kusur.
Yufka yüreklere taşlaşmış nasır
Üçer beşer, ekip gittin terbiye