Terbiye nerde başlar?
Önce ailede, sonra okulda.
Terbiyesiz insan hep suçlar.
Bilmezki bazende kendisindedir hata.
Çocuk hep ebeveynini örnek alır,
Bu bir kuraldır asla bozulmaz.
Terbiyesiz insan hep yolda kalır.
Bu bir kuraldır asla bozulmaz.
Anne babanın umurunda olmalı,
Doğurmak bir hüner olmamalı,
O güzelim çiçekler solmamalı,
Dikenleri budanmış güller olmalı...
Bu nasıl iştir ilahi Tanrım?
Terbiyesiz insanın hali nice olur?
Terbiyesiz kişi ölüdür sanırım,
Ölünün zararı az öbürününki ne olur? ...
09.03.2006/perşembe
Fatih DuruerKayıt Tarihi : 25.4.2007 19:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir köy hatırası.Erzurumun Tekman ilçesinin bir köyünde görevliyken yaşadığım bir terbiyesizlik üzerine yazılmıştır... SAYGILARIMLA SUNARIMMMM..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!