dem yorgunu olmadan
ölümün akla düşmediği günleri aranmadan
meteliksiz günlerin o dingin ışığını anımsamadan
kendini kandırmadan.
adam gibi adammışım diyebildiğin anlarında yani
bir yaz güneşi
bir kış beyazı
bir sonbahar düşü
bir ilkbahar nefesini
gömlek cebine koyabildin mi arkadaş?
birde;
hiç, kendi mapusuna düştüğün anların oldu mu?
saz senin
türkü senin
gardiyan senin
özgürlük düşü senin.
(mehmet özsan
tem.2016/ eskişehir)
Kayıt Tarihi : 2.8.2016 20:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)