TERAZi Şiiri - Mustafa Yaralı

Her zaman içime terazi kurdum,
Kefeyi kefeye denkleyemedim.
Ruhumla nefsimi mihenge vurdum,
Bağlar kopuk kopuk, ekleyemedim.

Terazim mi bozuk, yanlış mı tarttı,
Oysaki dengeyi kurmamız şarttı,
Sevap sıfırlandı, günahım arttı,
Sabır noktasını bekleyemedim.

Aklım kendisince başka davada,
Bazen yerde gezer, bazen havada,
Ciğerim köz oldu, yandı tavada,
Zikrimi fikrimle Berkleyemedim.

Toprağımız çorak, verimden yana,
Üstü çizik çizik, dert yama yama,
Gönül tarlasını çok sürdüm amma,
Nadasa bırakıp herkleyemedim.

Yalancılar beni yalancı yaptı,
Beynim allak bullak, bilincim saptı,
İyiyi bıraktı, berbatı kaptı,
Kötü huylarımı terkleyemedim.

Yılkı gibi gezdim dağda bayırda,
Bize nasip yokmuş düzde çayırda,
Gariplik ta baştan varmış bağırda,
Emin bir vadiye örkleyemedim.

Bülbülüm zannettim, güle ulaştım,
Diken engelledi, boşa dolaştım,
Maksadım gül iken kana bulaştım,
Ne yapsam çokluğu tekleyemedim.

Gülmeyi unuttum, içim simsiyah,
Kalbimde keşkeler, binlerce eyvah,
Yaralı kalbimden dinmiyor ki ah,
Karanlık dünyamı, renkleyemedim.

30.04.2010……..Mustafa YARALI