Terazi Şiiri - Hüseyin Haktan Kırtay

Hakikati bulan emin adam;
Yalnızlığına da aldırmadan,
Çekinmeyen onu haykırmaktan.
Herkes aldanıyorsa da yine
Sabit duran vardığı hükümde.
Ve göze batıp durduğu yerde
Hedef olan bütün yobazlara.
Yani hem kendi aleminde hem
Başka alemlerde olup biten
Herşeye ama herşeye rağmen
Bedel ödeyen, hakikat için...
Hazır olduğunu en kötüye
Dostuna düşmanına duyuran;
İpten henüz döndüğünde bile
"Çok şükür uslanmadım!" diyerek!

O emin ve hakikatli adam
Kimseye sırrını açamadan
Şüphe duyar öz hakikatinin
Hakikatin özü olduğundan.
Ve zaman, mekan ve varlığından!
Öyle kalakalır bir boşlukta:

"Sakın zaman büsbütün tükenmiş,
Mekan çoktan dürülmüş olmasın!
Sakın dünya, dekorla döşenmiş
Bir tiyatro sahnesi olmasın!
Masum bir çocuğu kandırmaya
Tüm insanlar sözleşmiş olmasın!
Ve sakın tüm bunlardan habersiz
O masum çocuk ben olmayayım!
Bütün bildiklerim arasında
Yalnız başıma kaybolmayayım!"

Hem emin hem boşlukta o adam
Zıtlar arasında kaybolmadan
Öyle sağlam bir kulpu tutmuş ki
Birbirinden zor ve nazik iki
Ya da daha çok kutupta belki
Hakikat terazisini kurmuş,
İlahi emaneti korumuş.