Teras Şiiri - Hüseyin Atlansoy

buğusu bozuldu dostluğun
gözlerimden terkedildim

bak! bu benim aynam
bu benim.
sarıya boyanmış saçlarıyla
esmerliğime karışmak isteyen
küfür, istihza, pazarlıklar
giremiyor sırrına alaca kanatlarımın
oysa kırıldım ben yeni içinde şehrin
kollarım yorgun, üstelik dumanı yükseliyor
bakır mangal üzre közlenen dostlukların

parmaklarımdan dökülünce ekmek
güvercinler gelip öpüyor nimetleri
ama kaldıramıyorlar
pencere önü heybetimi benim
ve artık biliyorum biliyorum artık
kuşkonmaz saçlarına bu kentin
bu teras dışında