Terapi Şiiri - Poine

Sen sensizliğin ne olduğunu bilmiyorken, Her köşe başında görmek siluetini, Gözlerin gelince hatırıma, Güneşe bakar gibi kısmak gözlerimi, Tırnaklarımı geçirerek avuçlarıma, Acı hissini ellerimde uyandırmaya çalışmak... Sol yanım, orası çok acıyor yine. Hala arzularken kokunu bedenim, Olmadığını, olmayacağını bilmek. Bazen unutur gibi oluyorum, Sonra bir rüya göz kapaklarıma, Sabaha karşı yine kirpiklerimden damlıyorsun.. Tek bir an kaldı ikimize, Tek bir fotoğraf.. O da eskiyor, Gidişinle gözlerime yerleşen nem alıyor rengini.. Islanıyoruz aynı yağmurda, Ve sen avuçlarını açıyorsun Tanrıya, Şükür, şükür ki unuttum o kahpeyi... Edilen bedduaların tesirinde ruhum, Biraz daha morfin!