Terapi Şiiri - Zincir Bileklik

Nedir ki yaşamak,direnmek rüzgara
Tam dilinin ucundayken herşeyi unutmak
Anlatamamk kalbinden başkasının anladıklarını
Kibritin ateş alışı kadar yaşamak

Bayat ekmek gibi olsa gerek sensiz sabahlar
Öylece durur,ne atabilirsin ne doyabilir
Sıkıca sarılmak gibi battaniyeye
Sıkıca sarılmak,ama hala üşümek

Bilemedim ki ne yapsam
Senide arka bahçedeki incir ağacının altına mı gömsem
Keşke kalbimede sorabilsem
Keşke onun için de öldüğüne kendimi inandırabilsem

Bu sabah gökyüzü herzamankinden daha mavi gibi
Sanki artık saka lar senin adını söylemez gibi
İçerde değilsin, birazdan kahvaltıya oturmicaz gibi
Gibi gibi..ama değil

Herzamankinden daha sensizim bu sabah
Hiçbizaman olmadığı kadar kendimle
Aynalar bile düşmanımmış,bilmezmişim
Bilemezdim ki. Belki onlar da yadırgamıştır yalnızlığımı

Bilemedim şimdi dışarda yalnızlık mı daha çok üzücek
Yoksa peşimden kapıyı kapatmicak olman mı
Bilemiyorum acaba battaniye mi beni ısıtamayan
Yoksa yaşamak mı üşüten. Bilemiyorum,ama üşüyorum