Ey sevda teranesi çık artık şu dilimden
Ne güzel sada imiş dildarımın nefesi
Nedir çektiğim yeter ayrılığın elinden
Artık mutmain etsin vuslatımın neşesi
Evsafını okurum bu yanık avazımla
Ağyarım yâr buranın baharına yazına
Sana mubdiler yazdım sinedeki sızımla
Uzağım rüzgarının hayat kokan hazına
Nalanım irfanıyla o yüzünü bir görsem
Mümeyyiz çocuk gibi onunla şahlanırım
Göz göze geliverip oturup sohbet etsem
Ölü toprak bağrından dirilip canlanırım
Debelenip durunca dünya keşmeşinde
Yola verdim yönümü beyhude dolanırım
Baykuş gibi günlerin halesiz gecesinde
Abdalca mefkuresiz şavksız oyalanırım
Sana nasıl diyeyim bilemedim derdimi
Sahra sahra büyüyor içimdeki yalnızlık
Dilde saba makamı aşar yürek bendini
Gözlerim sana düçar bünyadımda ağırlık
08/06/20
Derdi DercanKayıt Tarihi : 8.9.2022 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirdeki yâr kavramı hikayesi tamamen hayal ürünüdür. Buradaki esas amaç; gerçek yâr olan Hakk Teala'ya varabilme adına, sınav yeri olan bir dünyadan O'nun(cc) huzuruna pürpâk bir ruhla çıkabilme noktasında insana eşlik edecek bir yardımcıya hacet duyma kaynaklıdır. Yoksa sadece nefsanî duygularını gidermek ve beraber dünyaya meyletmek maksatlı değildir. Geçici bir dünyada kalıcı hasarlar bırakmamak en doğru olanıdır. Hele hele namahrem olan biriyle kafe köşelerinde karşılıklı kahve yudumlamak yada tenhalarda buluşmak hiç değildir. Hem bunlar bir müslümana yakışacak ve tasvip edilecek türden şeyler değildir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!