Terâhi Şiiri - Azad Kara

Yeryüzünde beyhude ahdin vefası gibi,
Körelmiş emojiler, ölü akıllar ve kötülük diri.
Yalnızlık zirvesi, cennetleri cehennemin dibi.
Kesik kulak, kolpa gururuma kulak versene bi.

Evvelim kocaman orkestra, çello uğultusu,
Bugün benim sesim, ahirim ölüm konçertosu,
Ne nefesin aşkı tutar beni, ne ölüm korkusu,
Yalanın marazı ne âla, batşı azdırmak en doğrusu(!)..

“Güneşi gör!” dedilerdi. “yapma bedbinlik”
Bendimi aşan ruhumun hüzalini neş-ettik.
Geçen deme baktım, değerini geç verdik..
Ezasını da cefasını da bir başka vakitte demledik..